Azıcık melankoliye doğru yürürsem, düştükten sonra silkelenme sürecim yine ortalamanın üzerinde zaman alabiliyor.
Bazen rafa kaldırsam da hayallerimi, ben hayallerimin peşinden gidiyorum.
Neden yapmadım demektense sanırım çarpıp,çarpıp düşmeyi seviyorum. Böyle yazınca da çok mazoşistçe oldu. Tam olarak öyle değil ama hareketsiz kaldığımda nefes alamıyorum ve bu yüzden yeni bir şeyler arıyorum.
Şans faktörünü çoğu zaman unuttuğum için de sanırım o duvarlara çarpa çarpa nasır tutuyorum.
Şans deyip geçmeyin, şans faktörü işletmelerin başarıları için bile kabul görmüş teoriler içerisinde yer alıyor günümüzde her şey bir sistemden ibaret diyen sistemlere inat.
Sözün özü, hayallerinizi bırakmayın!
Şansınız bol olsun.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder